درمانهای جراحی بی اختیاری ادراری در مردان

تعداد بازدید:2172

بی اختیاری ادراری چه در مرد و چه در زن دارای تبعات روانی، فیزیکی و اجتماعی است. میزان شیوع آن در سنین مختلف متفاوت است. میزان بی اختیاری ادراری در خانمها بیشتر از مردان است، با اینهمه بسیاری از مردان از بی اختیاری ادراری رنج می برند. بی اختیاری ادراری قابل درمان است و دارای درمانهای مختلف می باشد.

برای اینکه سیستم ادراری کار خود را خوب انجام دهد عضلات و اعصاب موجود در آن باید طبیعی و هماهنگ عمل کنند. برای جلوگیری از بی اختیاری ادراری در بدن انسان دو نوع اسفنکتر وجود دارند که از خروج ادرار جلوگیری می کنند. یکی از این اسفنکترها در گردن مثانه قرار دارد و به آن اسفنکتر غیرارادی گفته می شود، چون انقباض آن تحت کنترل انسان نیست. هر موقع اسفنکتر منقبض شود جلوی خروج ادرار را می گیرد و هر موقع شل شود اجازه خروج ادرار را می دهد. اسفنکتر دوم که در قسمت بخصوصی از مجرای ادرار قرار دارد، ارادی است یعنی انسان به اراده خود می تواند آنرا منقبض کرده و از خروج ادرار جلوگیری کند. این انبساط و انقباض تحت کنترل سیستم عصبی است. بنابراین هرگاه سیستم عصبی دچار ضایعه شود و یا به هر دلیلی عضلات اسفنکتر دچار آسیب شوند بی اختیاری ادراری اتفاق می افتد.

مهمترین علل بی اختیاری ادراری در مردان به قرار زیر هستند:

-بیماری دیابت طول کشیده که سبب آسیب به اعصاب می شود.
-سکته مغزی، بیماری پارکینسون و ام اس
-آلزایمر
-هرگونه آسیب به سیستم عصبی مثل آسیب به نخاع
-اعمال جراحی داخل لگن
-هر نوع عمل جراحی پروستات بخصوص رادیکال پروستاتکتومی

یکی از مهمترین علت بی اختیاری ادراری شدید در مردان عمل جراحی رادیکال پروستاتکتومی است. در این جراحی کل پروستات برداشته می شود و آنرا نباید با عمل جراحی پروستات برای بزرگی خوش خیم پروستات اشتباه کرد. بعد از عمل جراحی رادیکال پروستاتکتومی تقریبا ۱۰۰ درصد مردان دچار ناتوانی جنسی و ۱۵-۱۰ درصد دچار بی اختیاری ادرار می شوند. در اینگونه بی اختیاری ادراری باید حداقل ۱۲ ماه پس از عمل جراحی منتظر شد و تعدادی از موارد با گذشت زمان بهبود پیدا می کنند. اگر بیمار پس از یک سال و علی رغم درمانهای داروئی بهبود پیدا نکند و آنقدر دچار بی اختیاری ادراری شود که مخل زندگی وی باشد، باید درمانهای جراحی را مد نظر قرار داد.

درمانهای جراحی برای بی اختیاری ادراری در مردان به سه دسته بزرگ تقسیم می شوند:

۱٫ تزریق مواد حجم دهنده در گردن مثانه

همانطور که در بالا توضیح داده شد در گردن مثانه یک اسفنکتر غیرارادی وجود دارد. این بیماران با وسایل آندوسکوپی بررسی می شوند اگر گردن مثانه باز باشد می توان توسط وسایل مخصوصی مواد مخصوصی را در اطراف گردن مثانه تزریق و آنرا مسدود کرد. برای اینکار مواد مختلفی وجود دارند. این روش را تزریق آندوسکوپیک می گویند و نیاز به عمل جراحی باز ندارد. این روش ۷۰-۶۰ درصد موارد بی اختیاری ادراری را بهبود می بخشد ولی عیب آن این است که با گذشت زمان ممکن است ماده تزریق شده جذب بدن شود و بیمار مجددا دچار بی اختیاری ادراری شود.

۲٫ عمل جراحی قلاب

این عمل را در اصطلاح، قلاب یا Sling می گویند. مکانیسم عمل آنها بدین شکل است که با فشردن مجرای ادرار بی اختیاری ادراری را تا ۸۰ درصد موارد بهبود می بخشد. این عمل نسبتا پیچیده بوده و بصورت عمل باز انجام می شود. این قلابها انواع مختلف دارند، شایعترین آنها دو نوع هستند:

-دو بازوئی که دور مجرای ادرار پیچیده می شوند.
-چهار بازوئی که قسمتی از مجرای ادرار که حاوی اسفنکتر خارجی بوده است را بطرف بالا کشیده و در یک موقعیت طبیعی قرار می دهند.

۳٫ اسفنکتر مصنوعی

این اسفنکترها از سه قسمت تشکیل می شوند: یک مخزن که مایع در داخل آن قرار می گیرد، یک پمپ که می توان توسط آن مایع داخل مخزن را پر و خالی کرد و یک حلقه که در اطراف مجرای ادرار قرار می گیرد. در مواقعی عادی مایع داخل مخزن وارد حلقه می شود و حلقه باد کرده و مجرای ادرار را می بندد، هر موقع بیمار خواست مثانه را خالی کند، توسط پمپ مایع حلقه بداخل مخزن رانده شده و حلقه شل می شود و بیمار می تواند مثانه را خالی کند. اسفنکترهای مصنوعی انواع زیادی دارند و روز بروز نیز از نظر تکنولوژی پیشرفته تر می شوند. بهترین نوع آن حدود ده هزار یورو قیمت دارد.

گذاشتن اسفنکتر مصنوعی بدون عارضه نیست و گاه عوارض خطیر به همراه دارد.

---

---

---

---

---

• 
• 
• 
• 
• 

---

آرشیو مقالات تخصصی اورولوژی مردان